Historia Łubowic

Liczba ludności 358.

Wiele się wydarzyło na ziemi Łubowickiej na przełomie wieków:
wielcy ludzie, pałace, legendy.
Wszystko to ukształtowało dzieisejsze Łubowice.
Teraz my sami dopisujemy dalszy ciąg tej historii, nie wiedząc jaki wpływ na przyszłość będzie miało to, co ma miejsce dziś.

Wieś położona (260 m n.p.m.) na wysokim brzegu Odry na skraju skarpy, będącej jednocześnie granicą starożytnego grodziska. Na miejscu grodu powstała w średniowieczu wioska wzmiankowana w dokumencie z 1376 r. jako Lubowice, należąca do rycerskiej rodziny Lubowiców. Po 1551r. właścicielami wsi została rodzina Wranińskich z Wronina, właściciele sąsiedniego Sławikowa. Od śmierci Wacława Wranińskiego w połowie XVII w. do 1723 r. Łubowice pozostawały własnością rodziny Lichnowskich, potem Antoniego Ferdynanda Harasowskiego na Hulczynie i Gusnara na Komornie. Ten ostatni sprzedał Łubowice w 1765r. kapitanowi pruskiemu von Klochowi. I tak weszły Łubowice w posiadanie rodziny Eichendorffów, bowiem Adolf von Eichendorff ożenił się z Karoliną von Kloch. W rodzinie Eichendorffów pozostawały Łubowice do roku 1823, zostały wystawione na licytację. Jako kolejni właściciele wsi występują starosta Karol Wichura, Salomon Meyer von Rothschild i książę raciborski Wiktor von Ratibor. W rękach rodziny von Ratibor Łubowice pozostawały do 1945.

Odległości:

Łubowice - Racibórz 10 km
Łubowice - Rybnik 35 km
Łubowice - Gliwice (przez prom) - 54 km
Łubowice - Kędzierzyn 33 km
Łubowice - Opole 72 km