Uroczystość św. Marcina

Szczegóły: Kategoria: Aktualności; Poprawiono: 18 listopad 2015; Odsłony: 6597

Opowieść na dzień św. Marcina

Urodzony w Panonii na Węgrzech, ok. 317 r. w rodzinie rzymskiego legionisty. Ojciec marząc o wielkiej karierze wojskowej dla swojego syna nadał mu imię boga wojny ( łacińskie imię Marcin pochodzi od rzymskiego – Mars). W wieku 15 lat został żołnierzem. U bram dzisiejszego Amiens, tknięty litością nad żebrakiem, podzielił się z nim swoją opończą. Innymi słowy, gestem tym odpowiedział na Chrystusowe wezwanie, żeby nagich przyodziać. Po śnie, w którym Chrystus odziany był w ten skrawek płaszcza, Marcin przyjął chrzest, poprosił o zwolnienie z wojska, uznawszy, że udział w wojnach nie zgadza się z chrześcijańskimi zasadami. Rozgniewany dowódca kazał aresztować Marcina. Wówczas Święty zażądał, by podczas kolejnej bitwy pozwolono mu wyjść do pierwszego szeregu, a on bez broni walczyć będzie jedynie znakiem krzyża. Tak się stało i wtedy właśnie wróg poprosił o zawarcie pokoju. Chrześcijanie widzieli w tym wyraźny znak Boży. Otrzymał zwolnienie ze służby wojskowej.

Jako kleryk Marcin podjął życie pustelnicze, gromadząc wokół siebie innych pustelników. Założył m.in. klasztor w Liguge, pierwszy w Galii. Jego cnotliwe i surowe ascetyczne życie pełne jednak miłości dla bliźniego, zwróciło uwagę hierarchów kościelnych, którzy postanowili uczynić z niego biskupa w Tours. Kapłani i wierni wyruszyli po Marcina. I w tym momencie na scenie wydarzeń pojawiają się ….

Gęsi

Marcin nie chciał żadnych zaszczytów, ukrył się więc w szopie z gęsiami. Nic z tego! Gęsi podniosły gęgający harmider, którym zwróciły uwagę na ukrywającego się w sianie Marcina. I w ten sposób Marcin został biskupem, a gęsi przeszły do historii.

W życiorysie przyszłego świętego pojawia się wiele miejscowości . I choć oficjalnie się tego nie potwierdza, ponoć Marcin na białym koniu zawitał też w … Poznaniu. Tu koń zgubił podkowę, która stała się wzorcem dla poznańskich cukierników, którzy zaczęli wypiekać pyszne….

Rogale

Koń, Poznań i podkowa to oczywiście tylko legenda, faktem jednak jest, że powołując się na dobroć św. Marcina, w poznańskim kościele pod jego wezwaniem, ksiądz proboszcz Jan Lewicki podczas mszy świętej w październiku 1891 r. wezwał do miłosiernych uczynków wobec najbiedniejszych. Hasło podchwycił cukiernik Józef Melzer i na dzień świętego Marcina – 11 listopada – upiekł pierwszą partię ciast, przypominających kształtem ową końską podkowę. Część rozdano biednym, część sprzedano zamożnym parafianom. I w ten sposób świętomarciński rogal stał się domeną poznańskich i wielkopolskich cukierników.

I w ten sposób św. Marcin, gęś i rogale ułożyły niepowtarzalne menu 11 listopada. Tu trzeba powiedzieć, że w czasach staropolskich dzień św. Marcina był obchodzony bardzo uroczyście, nie tylko w Poznańskiem, zwłaszcza na wsiach. A to dlatego, że święty biskup z Tours, mając pod swoją pieczą m.in. żołnierzy, biedaków, pasterzy, opiekuje się też jesiennymi zapasami. Zatem im gęś lepiej utuczona, tłustsza tym – według wierzeń – bogatsze będą święta Bożego Narodzenia a zima głodem nie zagrozi.

Biskup Marcin w glorii cudotwórcy, wskrzeszającego zmarłych, odszedł z tego świata 8 listopada 397 r. Święto ku jego czci ustanowiono w połowie VII wieku na 11 listopada (data jego pochówku).

Nad jego grobem w Tours wzniesiono bazylikę, do której wkrótce zaczęły ściągać tłumy pielgrzymów.
We Francji jest 3670 parafii pod wezwaniem św. Marcina, w Polsce – 196.

Ikonografia podkreśla najczęściej cnotę miłosierdzia Świętego, przedstawiając go w momencie, gdy biednemu oddaje połowę swojego płaszcza. Jego atrybutami są: koń, dzban, gęś, księga, model kościoła lub żebrak u jego stóp.

Ewa Porwal

Uroczystość św. Marcina w Łubowicach

Tegoroczne obchody Święta św. Marcina zostały zorganizowane przez Parafian Parafii Łubowice, Koło DFK, oraz Sołectwa Parafii Łubowice w niedzielne deszczowe popołudnie 15 listopada.
W rolę św. Marcina wcielił się pan Norbert Serzisko na koniu użyczonym przez Państwo Kitel z Ligoty Książęcej, zaś rola żebraka przypadła panu Martinowi Kschuk.
Ze względu na niesprzyjającą pogodę występy dzieci odbyły się w Kościele.
Święto to jest obchodzone w parafii od lat. By uczcić jego pamięć przez wieś idzie korowód. Korowodowi przewodził jeździec przebrany za rycerza na wzór św. Marcina, za nim dzieci przebrane za żebraków i reszta dzieci z rodzicami. Dzieci niosą latarki, inscenizują scenkę z życia Świętego Marcina. Na zakończenie częstuje się wszystkich słodyczami i tradycyjnymi rogalikami.
Tego dnia, co roku przypominamy o takich pojęciach jak dobroczynność czy pomaganie słabszym, wzorem samego św. Marcina – o czym wspomniał nasz proboszcz ksiądz Henryk Rzega.

Krzysztof Badurczyk

Uroczystość św. Marcina

Opowieść na dzień św. Marcina

Gęsi

Rogale

Uroczystość św. Marcina w Łubowicach

Wyróżnienia i nagrody dla strony Lubowice.pl